Bugün boş bir sınav kağıdını hocanın ellerine teslim ettim. Günlerdir çalıştım bide benlik olmayan bişey yapıp sabahladım hem de üç gece aynı ders için. Sonunda anladım bu ders çalışma olayı bana göre değil. Adam üşenmemiş o harf yığınlarının içinden çekip çekip harf sormuş. Ağ ağ olalı böyle soru görmedi. İnternetten nefret ettim. Ya kablo türlerinin hepsini ezberlemek ne demek. Bulan adam unuttu adını. 

       Neyse öfke kusma seansımı kapatırsam mevzu şu ki yine yaramazlık yaptım. Herkes on dakikada verdi çıktı ben on beş dakika bekledim gözetmen “Niye çıkmıyorsun, arkadaşlarını yalnız bırakma”dedi , “Soruları ezberliyorum” dedim ama yalan. 4 sayfa sorunun hesap kısmını kod kısmını ezber kısmını mı ezberleyeceğim. Zaten o kadar iyi olsam doldurup veririm.  Benim çıkmama sebebim karıştırdığım haltlar. Sınavın altın kuralı tel kapalı olacak. Adam bu konuda baya sert. Peki ben ne yaptım. Telefonumu kapatmadım ve sınav kağıdını güzelce çektim. Bunu ilk defa yapan değilim ama o adam içi ilk. Tabi bunu gelip hemen burda ötüp, suçtan arınma seansı yaşıyorum. Zaten tüm suçlarımı da buradan itiraf etmiyor muyum?  En azından zararsızları.

       Annem iki haftada beş kilo birden verip diyetisyene götürmüştü. Dengeli beslenirsem sorun olmayacağını eski haline rayına oturur dedi. Ama nerde dengeli beslenme nerde ben. Annemde tabi bu konuda takıntılı. Sağlıklı beslenme diye dolanı duruyor. Eve ne margarin ne kola girer. Annemin tek sağlıksız alışkanlığı jelibon. Diyorum azıcık büyü kaç yaşına geldin ama nerdeee. Büyüyemedi gitti bi türlü. İşte ben böyle hızlı zayıflayınca hatun korktu sağlıklı beslen baskıları iyice arttı. Bi kere sağlıklı şeyler yemeye çalışsam da beslenme kısmı olmuyor. Sağlıklı diye tek seferde dünyaları yememek lazım. Ama ben acıkınca gözüm dönem bi tipim de okul kurs derken arada vaktim kalmıyor atlıyorum yemek yemeyi. Bu da zamanla alışkanlık yaptı. Geçen kahvaltı yapmadığımı hatırladığımda saat dörttü. Ama proje çalışmam bitmişti. Tabi bu annemin gözünde bu kız bişeyler yemiyor demek. Halbu ki bilse geceleri götürdüklerimi, yemek uğruna çevirdiğim dolapları. 

      Şuan ki evimize iki yıl önce taşındık. Öncekinde küçükken tüm sokağı tanırdım. Sonra herkes dağıldı, komşumu tanımıyor olmuşum. Bizde taşınalım değişiklik dedik taşındık. Yine kimseyi tanımıyoruz falan ama bi anda tüm apartman can ciğer kuzu sarma olmuşuz. Bir komşumuz var hamile. Ve onunla yaptığım küçük anlaşmada çevirdiğim dolap. Şimdi canım bişey istediğinde hemen ona söylüyorum. Neden mi hamile diye her istediği anında yapılıyor. Artık o kadar bütün olduk ki canımız ne istiyor diye düşünüyoruz. Sonra gelsin kekler gitsin börekler. O kadar ki evde yoksam birer tane bana ayırıp eve gelmemi bekliyor veriyim da yesin diye. Ben bunları hesaplarken de annem diyetisyene giden benim zayıflayan bu kız diye düşünüp duruyor. Ama benim kadar koşsa o da verir ya neyse. Boşuna kaç kilometre koştum diye hesaplamıyorum. O kadar kek börek yiyip oturursam küçük bir top olurum. Gerçi anneme yakalanmamış olsaydık o revaniyi de mideye indirirdik ya neyse. Benim canım çok çekmişti…