Finaller falan derken 5. Uluslararası Opera Festivali geldi geçti tek bişey izleyemedim. Bugün  Şans yüzüme güldü ve adıma ayrılmış üç biletle 4. Uluslararası İstanbul Bale Yarışması ve Festivali`de festival kapsamında Leyla Gencer Opera Sahnesinde sahnelenecek Bach Alla Turca`ya gitmiş bulunmaktayım. Biletimi almaya gittim adımı söylüyorum kadın yok diyor. Ben tutturdum var diye. En sonunda başından atmak için balkondan bilet verdi. Ben tabi daha çok sinirlendim. O kadar ayarlanmış davetiyem var, sen başından atmak için tamam al balkon diye önüme kemik at. Sonra iş başa düştü ve adımın yazılı olduğu zarfı buldum kadının gözüne soktum. İki dakka dikkatli baksa sinirlerimi yıpratmayacak ama nerde. Kız kardeşim ve çocukluk arkadaşım birlikte geleceklerdi. Onlarda sağolsun son dakika ancak yetişince ben o arada baya gerildim. Bi ara telefonda taksiciye “Gaza BASSS” diye çemkiriyordum.

         Eser Samsun Devlet Opera ve Balesi tarafından hazırlanmış Bach Alla Turca. Şu zamana kadarda kapalı gişe sahnelenmiş. Eser iki bölümden oluşuyordu. Birinci bölümün adı Troy Game`miş, izledikten sonra öğrendim. İtiraf ediyorum ne çıkacak kaşıma diye pek araştırmadan gitmiştim. İlk bölüm testestoron hakimiyetindeydi. Erkekler ve savaşlarıyla ilgiliydi. Antik çağ savaşlarına ve Kızılderili ritüellerine gönderme yapıyordu. Ama sahnede savaşmayıp süzüldüler. Karakterlerin tartışmaları, anlaşmaları, birbiri üzerine kurmaya çalıştıkları güç hakimiyeti… Yer yer munzurlukla, yer yer sanki gerçekten savaşıyorlarmış halleriyle çok güzel zaman geçirttiler.

          Asıl muhteşemlik eserin ikinci bölümü olan esere adını veren Bach Alla Turca… İşte burayı nasıl öveyim bilemedim. Orkestra harikaydı, koreografi harikaydı, görsel harikaydı. Anjelika Akbar piyanistliğini yapıyordu ve bei büyüledi. Benim deli divane aşık olduğum Bach eserlerini bizim ezgilerle sunuyor. Piyanodan yükselen Bach parçalarına darbukalar eşlik ediyordu. Bi yandan da sahnede süzülen balerin ve baletler…  Her hareket bir duyguya işaret ve bunu size öyle yansıtıyorlar ki, gerçekten ne diyor anlıyorsunuz.  Gözlerinizi kırpmadan izleyip bi yandan da iç geçiriyorsunuz.

         Ahh ahhh daha küçüktüm balerin olacağım diye boyna parmak ucunda gezerdim. Gördüğüm hareketleri tekrarlar boyna dönüp dururdum. Sonra dediler bak sen uzun boylusun, bale sende tutmaz. Ama Cidden kandırmışlar. Yeteneğin yok dememişlerde bahane bulmuşlar. Bugün yüne süzüm süzüm  balerinleri süzdüm içlerinde gayet de uzun boyluları vardı. Zaten kim çıkardı şu minyonlar daha iyi balerin oluru bilmiyorum.

        Gelelim sahneye. Leyla Gencer sahnesine ilk defa gittim. Gerçi o da yeni açıldı ya. Salon oldukça geniş ve konforlu demeden geçemeyeceğim. Ses sistemleri ve akustiği cidden iyiydi. Sıcak yaz gününde serin ve güzel bi gece geçirmek için tam yeri. Anlayacağınız ben sahneyi sevdim, gelen performansları bundan sonra kaçırmam.

        Son bişeyden daha bahsetmeden geçemeyeceğim. Geçenlerde Boğaziçi Caz Korosunu Dinleme fırsatım oldu. Cidden harikalardı. Daha önce hiç canlı performanslarını izlememiş olan ben büyülendim. O kadar ki azıcık sesim olsa “benide alııın!!!” diye yalvaracaktım. Masis Aram Gözbek şefliğinde harika bir ekip olmuşlar. Masis gerçekten çok iyi iş çıkarmış. Bu arada facebook sayfasından ben etkinlikleri takip edip, uygun bi zamanda bir bilet daha alıp gitmeyi planlıyorum.