İlk filmi izlediğimde lisedeydim, ağır ergendim ve filme bayılmıştım. Vampirlerle tek alakam çocukken tv de rastlayıp izlediğim bol kanlı, acımasız vampirler dünyası olunca film bende o dönem büyük hayranlık yaratmıştı. Koştur koştur çıkan kitapları almalar, o kitapları sabah okula gitmeyacekmişim gibi bir gecede bitirmeler,  filmi bir kaç defa izlemeler, önüme gelene izle izle diye baskılar yapmalar, yeni film hala çıkmadı diye yakınmalar,  ohooo daha neler neler. İşin tek iyi tarafı kitaplar bittikten sonra dikkatimin dağılması. Yeni Ay`dan sonra gözümde değerinin kalmamasıydı. İlk filmde vampir insan ilişkisindeki romantikliğe bayılmıştım, tabi büyüdükçe durup durup ne salakmışım demeden edemiyorum. Ama bütün bu eleştirilere rağmen her dört filmi de izledim; çünkü yarım bırakılan işi sevmem.

    Şafak vakti 2 ye getirecek olursak lafı, filme büyük bir beklentiyle gitmedim. Nedenlerim gayet basit ergenlik uzantısından kurtulmak, kafa dağıtmak, biraz aksiyon görmek… Film bence ikinci filme göre çok çok iyi üçüncü filme göre aksiyonuyla çok çook iyi ama hala bende nedendir bilinmez ilk filmin yerini tutmaz.

    Filmin konusunu duymayan kalmamıştır Bella diye bi hatunumuz var .Edward adlı vampire aşık. Evlenirler bide üzerine çocuk yaparlar. Doğum sonrasında da Bella`mız vampire dönüşür. Kızın gözlerini açmasıyla öpüşme sahnesinin gelmesi bir oldu desem yalan olmaz ki, zaten filmde bu sahneler filmin savaş sahnesine kadar sık sık var. Açıkçası diğer filmlerine oranla -ki ilk film de bi kez öpüşen çift- daha fazla koymaları bende yazacak bir şeyimiz kalmadı süreyi doldurmak için yazdık havası yarattı. Onun yerine daha hayal gücünü zorlayan efekti bol aksiyon sahneleri olabilirdi. Senaryo uyarama değil resmen kitabın özeti olmuş. İlk on beş dakikada yeni doğan vampir Bella`mızın oyunculuğu harbi tırttı. Bir ara avlanırken kendini Kedi Kadın filminde oynuyo falan sanmış olabilir. Ama sonradan oldukça toparladı. Filmin tek ve en iyi olan yeri sonradan sadece bir gelecek öngörüsü olduğunu anladığımız sahneydi. Bir an savaş çıkıp Carlisle, Jasper falan ölünce dedim ne oluyoruz. Sahnenin fos bir gelecek olduğu anlayana kadar “Senaristlere bak sonunda özgün bir şey çıkarmışlar, helal” demiştim ama sonra sinema salonundakilerle birlikte verdiğimiz tek tepki “aaaaaaa”. Filmi beğenenlere fanatiği olana diyebileceğim tek şey büyüyünce geçiyor. Film boş bir vakitte, sıkılırken izlenebilecek türden.

    Filmde kayda değer bulduğum tek şeyse Renesmee karakterini oynayan ufak kız. O nasıl bir güzelliktir, nasıl bir tatlılıktır.. Kız o kadar şekerdi ki her sahnede görsem diye bekledim. Hatta yanımdaki arkadaşım ” Bu kız insan olamaz, bilgisayar efektidir.” bile dedi. Film boyunca “Bu çocuktan bende istiyorum!” deyip durdum. Bende bu etkiyi yaratan bide Bebek Firarda  oynayan ufaklıktı.

    Film yine olukça iyi bir hasılat yapmış. Oyunculara da yapımcılara da iyi para kazandırmış. İster sevin ister sevmeyin ama Stephenie Meyer`in yazdığı roman yok sattı, film çok iyi hasılat yaptı,  tv`de bir sürü vampir dizisinin olmasına, bir sürü vampir kitaplarına yazılmasına, olan kitapların tekrar gündeme gelmesine neden oldu. Bu iyi mi kötümü bilmem ama Stephenie Meyer`ın başarısından insan etkileniyor. Aklım gelmişken film müziklerini gerçekten beğendim. Doğru yerde ve zaman da kullanıldıkları gerçeği dışında da güze müziklerdi. Ha bu arada vampir filmi severim diyorsanız Brad Pitt ve Tom Cruise`un oynadığı Interview with the Vampire: The Vampire Chronicles filmi şiddetle tavsiye ediyorum ve Twilight serisinden kat be kat daha güzel olduğunun garantisini veriyorum.