Çocukluğumdan beri sürdürdüğüm tek istikrarlı tutkum Yeşilçam filmlerini izlememdir herhalde. Tekrar tekrar tekrar izlerim ama hala bıkmış değilim. İlk hangi filmi izledim, ilk kaç yaşında izledim hatırlamıyorum. Ne zaman televizyonda bi Yeşilçam filmine rastlasam ekranın karşısına kurulur, bitene kadar başından ayrılmazdım. İzlemeye başlayınca resmen paralel evrende yolculuğa çıkar, tüm alıcılarımı kapatır, ona konsantre olurdum. Reklam aralarında koştur koştur tuvalete gidip, başlarsa tek bi kareyi bile kaçırmak istemezdim. Gerçi  hala öyle de… 

Şimdilerde insanlar birden fazla kez aynı şeyi ne izler, ne okur oldu. O yüzden bu davranışım birçok insan tarafından psikopatça bulunabilir, ama öyle. Önceden televizyonda yayınlandıkça izleyen ben özellikle son iki haftadır netten boyna izleyip duruyorum. Ve buda bazı şeyleri fark etmeme, olan daha doğrusu artık olmayan şeyleri gözüme gözüme soktu. Önceden haberlerden önce veya öğlen mutlaka birden fazla büyük kanal Yeşilçam filmi yayınlarken artık yayınlamayı bırakmışlar. Bırakın hafta içini, hafta sonunu ayda bir bile yayınlamıyolar. Onun yerine defalarca başa sarıp izlettikleri dizileri, salak kadın programları (gerçekten salak ama : koca polis teşkilatının çözemediği cinayeti üşenmeyip sunucu çözüyo. Bun  neresinde mantık var. Üç beş tane akıl sağlı şüpheli tip eve arabaya göre koca karı falan arıyo) koyuyolar. Hayır programlarda az çok mantık olsa (millet ne giymiş bize ne? Modayla bu kadar ilgiliysen aç bi moda dergisi karıştır kardeşim. Ne bir sürü insanın izleyeceği programda iki üç kişinin beğenisine göre rezil olasın ki!) “Eyvllah!!” der takılmam ama durum içler acısı. Daha da içler acısı hangisi bilemiyorum. Bunların yayınlamasına izin verenler mi yoksa izleyenler mi? Ya herşeyi geçtim çocuklarda ucundan kıyısından izliyo geleceğimize yazık. Off bende bu duruma amma takmışım. Her neyse konum Yeşilçam.

Ben romantik komedilere bayılırım. Diğer türleri de severim ama romantik komedilerin yeri ayrıdır. Son iki haftadır Yeşilçam filmi izlerken fark ettim ki romantik komedi sevme sebebimdi Yeşilçam.  Çünkü küçükken Türkan Şoray`ın, Gülşen Bubikoğlu`nun, Filiz Akın`ın… neşeli olan her filmini izlemişim üzerine düzinelerce hayal kurmuşum, kız kardeşimle oyun oynarken orda ki karakterlerden birini kendimize seçer olmuşuz.

Yeşil çam sanatçıları arasında Türkan Şoray ve Gülşen Bubikoğlu favori yıldızlarım. Ee Tabi bide Filiz varki onunda zarif güzelliğine bayılırım. Aktörlere gelirsek Tarık Akan ve Ediz Huna ölürüm, Kadir İnanır`a bayılırım. Hepsini oyunculukları çok içten, eğlenceli. Hepsine ayrı ayrı hayranlığım bariz şekilde mevcuttur. Favori filmlerime gelirsek Ah Nerede Vah Nerede, Tatlı Meleğim, Güllü Geliyor Güllü, Evcilik Oyunu, Güllü, Kara Gözlüm,  Kadın Değil Baş Belası, Ateşli Çingene, Tatlı Dillim, Ateş Parçası….daha çok sayarım da aklıma ilk gelen bunlar.

    Kitaptan bahsedicem şayet film 4 Ocak`ta çıkıyo. Filme gitmeye zaman bulabilir miyim bilmiyorum; ama eninde sonunda izleyeceğimin garantisini verebilirim. Kitap son dönemde orda burada adını duyduğum, gördüğüm bi kitaptı. Bu sefer milletten çok duyup, üzerinden yıllar geçmesini beklemeyeyim deyip duruyodum kendime. Alma planları içerisindeydim zaten ama buna gerek kalmadı. Kitap benim ilk yeni yıl hediyem. Kargo paketini ben açamadım ama kargonun içinden çıkandan son derece memnunum.

    Elimde okumakta olduğum kitabı bitirir bitirmez okumaya başladım. Kitabı okumaya başlamadan önce filmin fragmanını izlediğim için kitabın her anında oyuncularla özdeştirip kafamın içinde öyle şekillendirdim. Ee bide filmde Bradley Cooper gibi çok sevdiğim, bolca filmini izlediğim biri olunca hayal gücümün karakteri canlandırması pekte zor olmadı. 

    Kitabın diline gelecek olursak; dili hafif ve akıcıydı. Baş kahramanımız Pat`in ağzından anlatılıyodu olaylar. Hatta daha doğru belirtmek gerekirse sizi onun beynine yerleştiriyor ve düşüncelerini duyuyo, onunla yaşıyo, onunla hatırlıyo, onunla hissediyosunuz. Farklı bi deneyim, farklı bi pencere için okunması gereken nasıl bittiğini anlamayacağınız bi kitap. Dua edin de biri yeni yıl hediyesi olarak kapınıza bıraksın.

    Son kitabı Allah Beni Böyle Yaratmış`ı bitireli bir hafta oldu. Hazır hatıralarımda tazelenmişken Pucca`yı yazmadan geçemedim. Geçen yıl tanıştım kendisiyle(tabi bu mecazi anlamda). Bir arkadaşım ne zaman D&R`a gitsek eli ona uzanıp “Aaa biliyor musun bu kitabı İzmirli bi kız yazmış. Eski sevgilisinden intikam almak için bi blog açmış, şimdi ise geldi noktaya bak.”  der durur ama bi türlü almazdı. Neyse sonunda dayanamayıp ben aldım. Her zamanki gibi kendi kitapçıma gittim zaten depresifim, bir şeyler alim dedim onu da attım çantaya. Depresyondayım dediysem harbiden dibe batmış durumdaydım. Hoşlandığım çocuk ki ben ona Öküzcan diyorum(kitabı okumadan öncede öyle derdim), ki çocuk benden bi haber, beni farkına bile varmadan çok üzmüştü. Çocuğa aşık falan değildim ama kafayı fena halde taktığım bi gerçekti. Koca bi dönem çocuğun peşinden amaçsızca koşup durmuşum, tam sömestr da öğreniyorum ki dam gitmiş benden çirkin bi hatundan hoşlanıyor. 

    Açtım kitabı başladım okumaya kitabın ilk sayfasında kız eski sevgilisine bi giydirmiş bi giydirmiş dedim “Ne oluyoruz bu ne”. Daha önce onun ne blogunu okumuşum, ne ne anlatır biliyorum. Neyse dedim devam ettim,  bi baktım beni içine çekmiş dünyayla olan son bağımı da koparmış. O anlatıyo sanki bende dinliyorum. O kadar doğal o kadar senin benim gibi ki. Bi kere ağzı bozuk, iyisiyle kötüsüyle kendini anlatıyo ki tamamen dürüstçe. Kim kendisine bu kadar açık yüreklilikle bencil zaman zaman sürtük deyip kendini gerçek anlamda kötüler derecesinde. 

    İlk kitapta bazen sevdim bazen de bu ne biçim kız demeden alamadım kendimi ama bir dakika düşününce ondan çok da farkımız olmadığını onun sadece daha dürüst olduğunu fark ettim. Bide daha az cesur. O eriği tavlicam diye çırpınırken ikide bir kendime dönüp “Bak bak kız neler yapıyo. Sen hala böyle otur evde depresyon acısı çek.”  deyip durdum. Başından öyle olaylar geçmiş öyle şeyler yaşamış olaylara öyle tepkiler vermiş ki kimsenin aklına gelmicek türden. Kitabını gerçekten günlüğüne yazar gibi yazmış. Öyle benzetmeler yapmış ki cuk diye oturmuş. Öyle delice şeyler yapmış ki yok artık dedirtmiş. Tabi bütün bu yaptıkları konuşmaları insanı nerde olursa olsun yüksek sesle kahkaha atmasına engel olamıyor. İlk kitabı evimde okudum ama ikinciye otobüste başlayınca amcalardan teyzelerden bol kınayıcı bakış bok cık cık bol azar yemedim dersem yalan olur. Ağlasam milletin gıkı çıkmaz ama gülüyorum ya anında mal bu kız damgasını yapıştırıyolar.

    Kitaplarında kendi hayatından kendi duygularından bahsediyo. Bazen çok komik yer yerde acı hatıralarından bahsedip iç sesini bize duyuruyo. Kalbini açıp içini döküyor. Eski sevgilisinden  (ki ben ona Ankaralı Hödük diyorum) ve Pucca`yla baştan bi ilişkiye başlar gibi başlayıp sonunda çeşitli sebeplerle ayrıldığı sevgililerini okuyoruz. En başından sanki onunla birlikte bi adamı tanıyoruz seviyoruz sonra ilişki ilerledikçe onunla birlikte nefret edip küfrediyosunuz. Öyle kız göt gibi ortada kalınca sanki sizde onunla ortada kalıyosunuz. Öyle sizin iç sesiniz haline geliveriyor.kitabın bazı iyi yönleri ders veren şeyleri yok değil hani. Açıkçası bi kaç on taktik kapmadım desem yalan olur. Uyguladım da ve harbiden işe de yaramıyo değil hani. Tabi kitabın bazı yan etkileri de mevcut. Mesela küfür. Okuduktan sonra baya bi süre ağzım bozuk gezdim. Paranoya bağladığım durumlar oldu.

    Lafı son kitaba getirirsek çıkar çıkmaz hatta daha ön siparişinde bu kitap benim olacak dedim. Kitabın ne konusuna baktım ne bir şeyine; ama alıp eve getirince büyük bir hayal kırıklığı yaşadım. Ben Ceri ile kaldığı yerden anlatılacak diye beklerken o gitmiş Ankaralı Hödüğü anlatmış. Başta baya duruma bozulsam da kuzu kuzu okudum. Kitapta yer yer, hatta diğer kitaplara göre oldukça fazla okuduğum şeyleri tekrar tekrar okudum. Ama yeni bi çok anıda yeni okumadım, niye bu Hödüğe bu kadar aşık onu anlamadım desem çarpılırım. Gerçi hala niye aşık çözebilmiş değilim ama neyse. He rşeye rağmen yine çok güldüm ve yine çocukluğu yüzünden çok üzüldüm. 

   O anası olacak kadını elime geçirirsem harbi suratının orta yerine bi tane geçiricem. Pucca`yı okuyup da pişman olanı görmedim o yüzden tavsiye etme gereği bili duymuyorum.

İnşallah anası, kaynanası olmaya aday cadılar, eski hödükleri okurda kıza yaptıklarından dolayı üzülür, millete de rezil olurlar. Aklıma gelmişken kitap kapaklarının tasarımına da bayılıyorum yaa. Tam onluk tam Pucca.

NOT: Öküzcana ne oldu diye merak edene tarih sayfalarına karıştığını bildirmekten üzüntü duyarım. O kızla olan şeyi  doğru çıkmasa da, ben onunla tanışma fırsatı yakalamış olsam da, sadece etrafımdakilerinin başın şişirmektenı -Pucca tabiriyle kafalarını sikmekten- öteye gitmedi. Olan onlara oldu anlicağınız.

EK NOT: Görme engelliler sesli kitap okumaya başladım. İlk kitapsa Allah Beni Böyle Yaratmış. Daha acemiyim ama en iyi işi çıkarmak için uğraşıyorum. Hem kimse Pucca`dan mahrum kalmamalı.

Bu diziyi geçen sene zarplarken Cnbc-e de rastladım vakit geçsin diye izlemeye başladım. Daha dizide ne oluyor, kim oynuyor, ne anlatıyorlar diyemeden Betty White çıktı ortaya ve yaptığı esprilerle sesli sesli gülmeme neden oldu. Betty White`ı tanımayan yoktur. Ama ne yazık ki ben onun Golden Girls dizisine yaşım dolayısıyla ne yetişe bildin ne de sonradan izledim. Bir kaç filmde kendisini izleme fırsatı bulsam da bu diziyle kalbimde resmen taht kurdu.

Dizimiz üç tane orta yaş üstü hatunumuzun Paris`e giden uçaklarının Cleveland`a acil iniş yapmasıyla başlıyor. Kahramanlarımız kendilerini tekrar Paris’e gitmek üzere yola çıkmadan önce Cleveland`a bir bara atarlar. Veee bara girdiklerinde bütün Cleveland erkeklerinin gözü onlara döner. Onların tabiriyle bu “Şehvet dolu bakışlar.” dır. Kocasından yeni boşanmış Melanie, kendini büyük bir oyuncu zanneden Victoria, Hollywood`an transfer kaşçı Joy gözlerine kestirdikleri üç erkeğin masasına otururlar. Ertesi gün bizim mantıksız tek hareket yapmadığı iddia edilen Melanie Cleveland`a taşınmaya karar verir. Diğerleri de iki hafta deneyelim derken bir bakıyorlar topluca Cleveland`a çivi çakmışlar. Melanie`ni hemen kendine Clevelanddan bir ev tutar ve nihayet sahneye bizim namı diyar Betty White çıkar.  Elka Ostrovsky Melanie`nin tutuğu evin yıllardır bakıcılığını yapmıştır. Başka kızlardan hoşlanmadığını iddia etse de sürekli gıcıklığı bir Joy`a devam edecek.

Karakterlerimize gelirsek… 

Melanie: Kocasından yeni boşanmış, çocuğu çoluğu üniversiteye başlamış. Yıllar önce başladığı bir kadın ölmeden önce ne yapmalı listesini kitap haline getiriyor ve az çok uygulamaya başlıyor ki; Paris bunun bir adımıydı onun için. Kendisi bazen sinir bozacak kadar şeker ve bence hayır demesini bilmeyen bir tip. Erkekler konusunda belli bir miktar özgüven eksikliği de yok değil ki; eski kocası genç bekar bir bayanla flört edince olmaması garip olurdu. Cleveland konusunda en az yakınan karakterimiz diye biliriz. Kesinlikle yardım sever ve Polyanna`nın bir alt versiyonu gibi. Mümkün olduğu kadar kötülükten ve bencillikten uzak durmasıyla birlikte az çok safta. Oyuncu kesinlikle rolün hakkını veriyor.

Victoria Chase: Bir çok kez evlenip boşanmış. 27 yıldır rol aldığı pembe dizi yayından kaldırınca eskiden beri arkadaşı olduğu Melanie ve joy la Paris’e gelmeyi kabul eder. Kendisi dizinin en bencil, en kendini beğenmiş, en manyak karakteri desek yeridir. Kadın bencillikte sınır tanımamakla birlikte tipik bir Hollywood çakması. Kendisine sorarsanız muhteşem oyuncu, herkes tarafından tanınıyor. Angelina Jolie bir o iki modunda. Zaten Cleveland`da kalma sebeplerinden biride orda herkesin onu tanımış olması. Sırf tanıyorlar diye marketten çıkmadığını bilirim. Onu tanımamak ve övmemek büyük hata. Bu kadar negatif saydırdım ama Elka`dan sonra en sevdiğim karakterdir. Başını belaya sokmakta, kızları da içine sürüklemekte bir numara olmakla birlikte yıldızım tekrar parlayacak diye yaptıkları da insanı güldürüyor. Ee deneyimli oyuncumuzda bu rolün hakkından gelmesini bilmiş.

Bu üç karakterimizin ortak bir geçmişleri olmakla birlikte birbirleriyle karakterleri görüldüğü üzere farklı. Galiba tek ortak noktaları küçülttükleri yaşları.

Veeeee Elka: En sevdiğim favori karakterim. Role dair her şeyi seviyorum. Diğer oyuncuların hakkını yememek lazım ama dizinin lokomotifi desek az. Karakterimiz 88 yaşında, tonton nene modu falan gibi durduğuna bakmayın yere bakan yürek yakan cinsten. İlk bölümlerde kızlar ne dese ne yapsa muhafazakar bir şekilde olmaz deyip nazda yapsa, sonunda onlardan beter oldu. Kocasından başka biriyle flört etmemiş utangaç Elka`nın yerinde ilerleyen bölümde yeller esiyor. Diğer kahramanlarımız işi Elka`ya öğretim derken boynuz kulağı geçer hesabı oluyor. Kadına yerden gökten erkek yağıyor resmen. Zalim cazibe misali erkekler gamzelerine gülüşüne tav. Onun kadar oyunbaz şeker esprilisi yok. Hele o Joy`la atışmaları yok mu beni benden alıyor. Bir de sürekli giydiği eşofmanlarıyla resmen özdeşmiş durumda. Her bölüm rengarenk eşofmanlarıyla karşımıza çıkıyor. Dizi sadece o var diye bile izlenir. Yemin ediyorum yaşından dolayı ölecek diye aklım çıkıyor. Kadını öyle böyle değil baya benimsedim. Hayal dünyamda aslında o benim anneannem birlikte geziyoruz, alışveriş yapıyoruz, etraftaki salakların canına birlikte okuyoruz. Uzun uzun nasihatler vermek yerine, kendi tarzında esprili dersler veriyor. Programlama dersine giren hocayı gamzeleriyle kandırıp benim dersten kalma olayıma el atıyor.

Benim hayallere dalarsak anladım çıkamicaz en iyisi bu kadar beğenip övmeme dayanamayıp her biri yirmi her biri yirmi dakikadan oluşan, henüz üç sezon yayınlanmış diziyi izlemeniz. Cidden bir sezonu bitirirken vakit nasıl geçiyor insan anlamıyor ki ilk sezonu da sadece on bölümcük. Umarım izlersiniz ve beğenirsiniz. İzleyeceklere keyifli seyirler.

    İlk filmi izlediğimde lisedeydim, ağır ergendim ve filme bayılmıştım. Vampirlerle tek alakam çocukken tv de rastlayıp izlediğim bol kanlı, acımasız vampirler dünyası olunca film bende o dönem büyük hayranlık yaratmıştı. Koştur koştur çıkan kitapları almalar, o kitapları sabah okula gitmeyacekmişim gibi bir gecede bitirmeler,  filmi bir kaç defa izlemeler, önüme gelene izle izle diye baskılar yapmalar, yeni film hala çıkmadı diye yakınmalar,  ohooo daha neler neler. İşin tek iyi tarafı kitaplar bittikten sonra dikkatimin dağılması. Yeni Ay`dan sonra gözümde değerinin kalmamasıydı. İlk filmde vampir insan ilişkisindeki romantikliğe bayılmıştım, tabi büyüdükçe durup durup ne salakmışım demeden edemiyorum. Ama bütün bu eleştirilere rağmen her dört filmi de izledim; çünkü yarım bırakılan işi sevmem.

    Şafak vakti 2 ye getirecek olursak lafı, filme büyük bir beklentiyle gitmedim. Nedenlerim gayet basit ergenlik uzantısından kurtulmak, kafa dağıtmak, biraz aksiyon görmek… Film bence ikinci filme göre çok çok iyi üçüncü filme göre aksiyonuyla çok çook iyi ama hala bende nedendir bilinmez ilk filmin yerini tutmaz.

    Filmin konusunu duymayan kalmamıştır Bella diye bi hatunumuz var .Edward adlı vampire aşık. Evlenirler bide üzerine çocuk yaparlar. Doğum sonrasında da Bella`mız vampire dönüşür. Kızın gözlerini açmasıyla öpüşme sahnesinin gelmesi bir oldu desem yalan olmaz ki, zaten filmde bu sahneler filmin savaş sahnesine kadar sık sık var. Açıkçası diğer filmlerine oranla -ki ilk film de bi kez öpüşen çift- daha fazla koymaları bende yazacak bir şeyimiz kalmadı süreyi doldurmak için yazdık havası yarattı. Onun yerine daha hayal gücünü zorlayan efekti bol aksiyon sahneleri olabilirdi. Senaryo uyarama değil resmen kitabın özeti olmuş. İlk on beş dakikada yeni doğan vampir Bella`mızın oyunculuğu harbi tırttı. Bir ara avlanırken kendini Kedi Kadın filminde oynuyo falan sanmış olabilir. Ama sonradan oldukça toparladı. Filmin tek ve en iyi olan yeri sonradan sadece bir gelecek öngörüsü olduğunu anladığımız sahneydi. Bir an savaş çıkıp Carlisle, Jasper falan ölünce dedim ne oluyoruz. Sahnenin fos bir gelecek olduğu anlayana kadar “Senaristlere bak sonunda özgün bir şey çıkarmışlar, helal” demiştim ama sonra sinema salonundakilerle birlikte verdiğimiz tek tepki “aaaaaaa”. Filmi beğenenlere fanatiği olana diyebileceğim tek şey büyüyünce geçiyor. Film boş bir vakitte, sıkılırken izlenebilecek türden.

    Filmde kayda değer bulduğum tek şeyse Renesmee karakterini oynayan ufak kız. O nasıl bir güzelliktir, nasıl bir tatlılıktır.. Kız o kadar şekerdi ki her sahnede görsem diye bekledim. Hatta yanımdaki arkadaşım ” Bu kız insan olamaz, bilgisayar efektidir.” bile dedi. Film boyunca “Bu çocuktan bende istiyorum!” deyip durdum. Bende bu etkiyi yaratan bide Bebek Firarda  oynayan ufaklıktı.

    Film yine olukça iyi bir hasılat yapmış. Oyunculara da yapımcılara da iyi para kazandırmış. İster sevin ister sevmeyin ama Stephenie Meyer`in yazdığı roman yok sattı, film çok iyi hasılat yaptı,  tv`de bir sürü vampir dizisinin olmasına, bir sürü vampir kitaplarına yazılmasına, olan kitapların tekrar gündeme gelmesine neden oldu. Bu iyi mi kötümü bilmem ama Stephenie Meyer`ın başarısından insan etkileniyor. Aklım gelmişken film müziklerini gerçekten beğendim. Doğru yerde ve zaman da kullanıldıkları gerçeği dışında da güze müziklerdi. Ha bu arada vampir filmi severim diyorsanız Brad Pitt ve Tom Cruise`un oynadığı Interview with the Vampire: The Vampire Chronicles filmi şiddetle tavsiye ediyorum ve Twilight serisinden kat be kat daha güzel olduğunun garantisini veriyorum.

      

         Çok satanlar listesinde olan bu kitaba uzun süredir rastlıyordum ama alma teşebbüsünde bulunmayı bırak almayı düşünmemiştim bile. İtiraf etmek gerekirse neden bilinmez “Konusu ne bunun?” diye bile bakmamıştım. Neyse kitap alma hikayesini geçersek bi şekilde ordan burdan duydum, merak ettim ve aldım. Kitabın konusu ilginç: Kendi kaderini çiz.

     Bu kitaba da her kitapta olduğu gibi ilk sayfadan başlıyorsun ki altın kural kız olmalısın; çünkü kitabın devamında bi kadını olarak devam edeceksin. Kısacık olan ilk bölümün sonuna geldiğindeyse yazar önüne bir menü koyuyor ve senin iki yemek arasında seçim yapman gerekiyor. Sen 18 yaşındasın, liseyi yeni bitirmişsin, bir sevgilin var ve ilişkinde gayet güzel gidiyor. Menün de ise iki seçenek var: erkek arkadaşınla bir ev kiralayıp üniversiteye ve güvenli prestijli olduğunu düşündüğün bir hayata başlamak ya da sırt çantanı alıp tehlikeli, macera olduğunu umduğun dünyayı dolaşmak için bir yolculuğa çıkmak. Bu noktadan sonra seçimleriniz sizi kitapta bir o sayfaya bir bu sayfa sürükleyip duracak. Seçimler tamamen size ait. Bir anlamda kendinizi keşfetmek de dene bilir. Gerçekte yapacaklarınız ve aslında yapmak istedikleriniz. 

     Güvenli bir seçim yaptığınızı düşündüğünüzde iyi şeyler olacağının garantisi yok. Kitapta ilerlerken başıma gelmedik felaket kalmadı. Her üç bölümden birinde tecavüze uğradım, birinde lezbiyen oldum, birinde yapa yalnız (mutlaka bi kaç hayvanım vardı) öldüm. Bu kadarı da olmaz dediğiniz şeyler başınıza geliyor. Şanslıysanız bir kaç bölümden fazla yaşıyorsunuz genelde 102 yaşında ölüyorsunuz; ama şanslı değilseniz ikinci seçiminizde bile ölebiliyorsunuz. Kocanızı sinsi bir planla öldürüyorsunuz, kocanızı boynuzladığınız için kocanız sizi öldürüyor, uyuşturucu kullanıyorsunuz, uyuşturucu satıcısı olup köşeyi dönüyorsunuz, bir bebeği yaralıyosunuz, hapsi boyluyosunuz, şişmanlıyorsunuz şişmanlıyorsunuz  şişmanlıyorsunuz, sanat okulunda sanat işleriyle ya büyük bir başarı yakalıyorsunuz ya dibi boyluyorsunuz, büyücülükle suçlanıyorsunuz ki az çok doğruluk payı var, dini bir tarikatta seks kölesi oluyorsunuz, kulağa ne kadar iğrenç gelse de maymun tarafından tecavüze uğruyorsunuz,  Avrupa`yı dolaşıyorsunuz(ki bu yolculukların çoğunda bilmem kaç kez çantanız çalınıyor), alkolik oluyorsunuz …. kaç tane bomba patladı sayamadım. Tabi bunun yanında iyi şeylerde oluyor. Zengin oluyorsunuz ama bu her zaman kolay bir şekilde gelmiyor, aşkı buluyorsunuz, bazen birden fazla kez aşkı buluyorsunuz, çocuklarınız oluyor, dünyaca ünlü bir yazar, bazen aktris oluyorsunuz. Tüm bunların yanında aklınıza hayalinize gelebilecek her türlü şekilde ölüyorsunuz. Yazarın yemekle bir problemi olsa gerek birçok kez boğazınız yüzünden diğer tarafa yolculuk yapıyorsunuz. Ha bide öldükten sonra başınıza gelenler var. Bazen tanrıyı buluyor, bazen dünyaya geri dönüyor,  bazen cennet, bazen cehenneme giderken, bazen de aslında bunların hiç birinin olmadığını görüyorsunuz. Kitabın bence en büyük eksisi, yirmili yaşlar ballandır ballandıra anlatılırken bir anda kendinizi yaşlanmış ve ölüyor olarak bulmanız.

      Kitabı okumak bence biraz sıkıntılıydı. Çünkü bir o sayfaya koş bir buna koş derken nerden geldim ya ben buraya oluyorsunuz. Çok seri kitap okuyan ben bile bir haftada ancak bitirebildim. Klasik kitaplardı ki kolaylığa anlaşılan baya alışmışım. Bunun yanı sıra kitabı okuyup bitireceğim diyorsanız sistemli okumanız, hatta okurken geçtiğiniz yönlere bir tik koymanız şiddetle tavsiye edilir. Şayet ben öyle yaptım. Ama yok ben canım istedikçe okuyacağım derseniz de kitap buna müsait. Her seferde kendinize yeni bir yol çizmek. Yalnız oynayacağınız bir sonraki hamleyi iyi düşünmek gerekiyor. Tıpkı gerçek hayatta olduğu gibi seçimlerimizin bizi götürdüğü yerler şaşırtıyor. Yazar bu konuda da son derece yaratıcı ve kesinlikle başarılı. Çoğu insanın hayal gücünün yanından geçmeyen şekillerde hayata yön vermiş. Ve yazarın seçimlere giderken onları nasıl farklı bakış açıları ve gözlemlerle verdiği ise insanın takdir etmesi gereken noktalardan bir. Çünkü yazar hayatta yapmam dediğiniz şeyi bu gözlemleriyle yapmaya itebiliyor. 

     Kitabı beğenip okumak isteyenlere dip not: Heather McElhatton'ın orijinal adı Pretty Little Mistakes olan bu kitabın ardından Şahane Hatalar Talih Kuşu ve en son olarak da Şahane Hatalar Bira Ve Kadın çıkmış bulunmakta. 

                                                    

 Uzun zamandır duyduğum ama dram sevmeyip, izleyeceğim diyip ama bi türlü izleyemediğim filmi sonunda izledim. Her vize zamanı kaytarmak için bir şeyler buluyordum filmde açıkçası ona denk geldi; ama keşke daha önceden izleseydim demedim dersem koca bi yalan söylemiş olurum. Dramlardan hoşlanmayan bana bile keşke dedirtti. Filmi de zaten duymayan kalmamıştır, izlemeyen dört kişiden sonuncusu da benimdir.

Filmin konusuna üstün körü bakıp bi kaç yorum okumuştum. Bazıları filmin harika; bazılarıysa filmin sıkıcı ve erotizmi fazla olduğunu söylemiş. Film ailece izlenmez, en azından ilk yarım saati; ama bana göre iş erotizmden çok Kate Winslet`in harika oyunculuğu ve cesaretiydi. Bence herkesin öyle kolayca ekrana çıplak çıkması hele ki bunun üzerine bide rol yapması kolay iş değil. Kadının cesaretine hayran kaldım çünkü çıplak bi şekilde onca kişi önünde işini yapması kolay olmasa gerek. Bir oyuncu; rolünü, oyunculuğunu desteklemek için aslına bakılırsa kıyafetlerinden pek çok kez yardım alırken o tüm bunlardan sıyrılıp sadece kendi yeteneğini kullanmış. Filmi izlemeden önce kadınla çocuğun arasındaki yaş farkına az çok ön yargıyla yaklaşsam da film bunu tamamen değiştirdi. Filmde bundan çok çok daha fazlası vardı. Ruhu olan filmlerden…Bi çocuğun ilk birlikteliğiyle oluşan bi tutku aşk ve hayatının devamında onu nasıl derinden etkilediği…Bi kadının bilmediği şey yüzünden başkalarına muhtaç olması, bunu yüksek sesle söyleyemeyecek kadar utanması…

''Hiç bir şeyden korkmamıştım. Daha fazla acı çektikçe daha fazla aşık oluyordum. Tehlike aşkımı daha da büyütüyordu. Onu keskinleştiriyordu, ona lezzet katıyordu. İhtiyaç duyacağın tek melek ben olacağım,başlangıçtakinden çok daha güzel bir hayat yaşayacaksın. Cennete geri alınacak ve sana bakılıp şöyle denilecek: ‘Sadece tek bir şey ruhun eksikliğini tamamlayabilir. Buda… aşktır. ''

Son olarak filmin teorik kısmına gelirsek Bernhard Schlink imzalı aynı adlı romandan uyarlanmıştır. Uyarlanan senaryosunu David Hare yazmış, filmi Stephen Daldry yönetmiştir. Baş rollerinde Ralph Fiennes ve Kate Winslet yer almaktadır. Konusu 2.Dünya Savaşı bittikten sonra yaralarını sarmaya çalışan Almanya’da Michael adlı genç çocuk tesadüfen tanıştığı, kendisinden yaşça büyük Hanna Schmitz’eaşık olmuştur. Michael’ın bu isteği karşılıksız kalmaz. Gizlilik çerçevesinde yürütülen bu ilişki, Schmitz’in bir anda, ortadan kaybolmasıyla biter. Aradan 8 yıl geçmiştir. Michael çalışkan bir avukat olmuştur. Nazi suçlularının yargılandığı mahkemelerde gözlemcilik yapmaktadır ve bir gün Hanna’yı sanıklar arasında görür.Altın Küre, BAFTA ve Akademi Ödülleri'ne aday gösterilen film Kate Winslet`e Oscar ödülü getirmiştir. Daha önce izlememiş oluptaizlicek olanlara ve tekrar tekrar izliceklere keyifli seyirler .