Bu kadar sessiz kalmamın sebebi yaşananlardan dolyı çok üzgün olmam ve öfkeyle herkese ateş püskürmek yerine sessizce beklemek istemem. Ne yazık ki  ülke olarak bi türlü insan canına değer veremedik. Her zaman daha fazla para, statü isteyenler yitip giden canlar için iki satır laf etti. Bizlerse canımız yanmadıkça, yılan bize dokunmadıkça duyarsızca yaşadık sorgulamadık. 

İlk defada gelmemişti halbuki başımıza. Daha öncede defalarca görmüştük. Ama bi türlü öğrenmeyi beceremedik. 

Ben babasız kalan çocuklar için üzülüyorum, eşşiz kalan kadınlar, evlatlarından olan anneler için, ben ömürlerini kilometrelerce yerin altında geçirip, verilen üç kuruş parayla çocuklarının karnını doyurmak için çırpınan, yitip giden hayatlar için üzülüyorum. O kadar masum insanın ölümünün arkasından yas tutuyorum. 

Çizmeleri mi çıkarayım mı?