Yatağıma güzelce kuruldum. Her zamanki gibi kucağımda bilgisayarım. Bu kez tam ayak ucuma, yatağın üstüne bir kavanoz koydum. İlk ölçü aldım, sonrada kavanoza  uzun uzun baktım. Ama tasarlamam gereken reçel etiketi için gram ilham gelmedi. Olmayınca olmuyor, ilhamda gelmeyince gelmiyor işte dedim. Sonra ne yapsam diye düşünmeye başladım. Arkadaşımdan alıp izlemediğim filmler geldi aklıma. Biri My Name Is Khan, diğeri Taare Zameen Par.

          My Name Is Khan`a konusuna, falanına filanına bakmadan başladım. Karşıma özel eğitime ihtiyaç duyan bir çocuk geldi. Ona derin bi sevgi duyan ve durumunu fark etmiş olan annesi.  Çocuğunun kolundan tutup onun zekasını yönlendirebilecek bir adama götürür. Çocuk toplumun farklı olana olan “aptal” algısını bi kez daha yıkan gerçekten zeki bi çocuktur. Çünkü yaşadığı hastalık aslında onun sosyal becerilerini etkileyen, öğrenmesini veya zekasını etkileyen bi  durum değildir. Aradan geçen yıllardan sonra annesi ölür ve Khan abisinin yanına Amerika`ya gider. Yengesi ondaki sorunun asperger sendromu olduğunu keşfeder. Durumuna bi tanı konan Khan abisiyle birlikte çalışmaya başlar. Güzellik ürünleri satarken Hintli bi kıza aşık olur. Evlenirler falan filan unsurlu konu iskeleti budur.

          Filmde ana unsur Khan`ın hasta olması ya da hastalığına karşı mücadelesi değil. Khan`nın dünyadaki tüm kötü olgulara olan mücadelesi. Terör, savaş, nefret, düşmanlık… Çünkü filmde 11 eylül saldırısını ve bunun tüm taraflar üzerindeki etkisi işlenmekte. Şu bir gerçek ki arkasında nasıl bi komple teorisi olsa da insanların birbirlerine olan tüm tavırları ister istemez değişmiştir. Dünya üzerinde insan hayatından daha değerli hiç bişey yoktur.  Khanda tüm yaşadıklarından sonra Amerika Birleşik Devletleri başkanıyla görüşmek için yollara düşer. Çocukluğunda hindu Müslüman çatışmasını görmüş, 11 eylül saldırılarından sonra Müslüman olduğu için bir çok acı yaşamış… İnsanlar onun gözünde ikiye ayrılıyordu. Annesinin ona çocukken söylediği gibi…

              “Dünya da iki tip insan vardır; iyi insanlar ve kötü insanlar…..”

            İkinci sınıfta ilk defa dersime giren bir hoca ilk dersinde bize bir film izletmek istediğini söyledi. Açıp izlettiği film Taare Zameen Par`dı. Ishaan adından öğrenmekte okuyup yazmadığı için güçlük çeken bir çocuk vardır. Öğretmenlerinin, arkadaşlarının, ailesinin gözündeyse yaramaz, ders dışında aklı her türlü munzurluğa çalışan, dikkatsiz, tembel, küstah bir çocuktur. Bi çocuk için ne kadar çok kötü düşünce yığını… Ishaan ise denemesine rağmen bi türlü okumayı yazmayı beceremiyor ama harika resimler çiziyor, muhteşem hayal gücüyle dünyaya bakıyor. Ama bu onu farklı kılıyor. Toplumsal düzende motorlaşmış insanlar, okulun sadece matematikte fizikte başarıdan başka bir şey olmadığını düşünen genel görüş için o koca bir yanlıştan ibarettir.

         Ailesi sonunda onu yatılı bir okula gönderir. Oradaki öğretmenlerinde durumu çok farklı değildir. Ailesini deli gibi özleyen ve resmen öğretmenlerinin psikolojik işkencesine katlanan çocuk sonunda hayata resmen küser. Ve işte o anda  hayatında farklılık yaratacak resim öğretmeni rengarenk bi şekilde hayatına dalar. Onda ki disleksiyi  bi tek o fark eder ve onun için mücadele etme sürecine girer.

           Kızdığım şey bazı anne babaların çocuk değil de kendilerine horoz dövüşleri için horoz yetiştirmeye kalkmaları. Bazı öğretmenlerin sadece maaşlarının ardındaki sıfırları düşünmeleri. Çocuk kurallara uygun, beklendiği gibi davranıyorsa onlar için yeterli. Ama bir konudaki ellerinde  olamayan sebeplerden dolayı başarısızsa anında gözden çıkarılıyorlar. Tüm hatanın onlarda olduğu düşünülüp el birliğiyle onları toplumdan dışlama yoluna gidiyorlar. Çocuklara o kadar uzaktan bakıyorlar ki içlerinde bulundukları durumun sadece etkilerini görüp “salak” damgasını yapıştırıyorlar. Bu konuda toplum duyarlılığımız ne yazık ki çok düşük.

       Söylenebilecek tek şey Taare Zameen Par filmini anne baba olacak, anne baba olan, öğretmen olan ve öğretmen adayı olan herkesin izlemesi gerektiğini düşünüyorum. Ben iki filmi de çok severek ve beğenerek izledim. Aamir Khan etkisinden bahsetmedim ama bu adam işini gerçekten biliyor. Umarım sizlerde seversiniz. Koca keyifli seyirler.  

      Bu arada tasarımı filmden sonra oturdum bitirdim. Meğer benim ilham sadece gece uğruyormuş.