Bu kitabın yazarı farklı biri. Gabriel Arafta ve Cehennemi iki farklı yazar yazmış, aynı ismi kullanmış olmalılar. Yazar ne yapmış ya bu karakterlere ben anlamadım. İlk kitapla ikinci arasında uçurumlar var bence. Aslında ilk kitapta bile ilk yarı ile sonraki yarı arasında bariz karakter değişiklikleri var. Kitabın her ikisini de zaten meraktan okudum. Cehennemi okudum da yazmaya gelince erteleyip durdum valla yazacak tek satır bulamadım sonrada kaynadı gitti.

        Gabriel Arafta`yı merakla aldım ki ilk kitabı sevdim mi sevemedim mi pek bilmiyordum. Beni rahatsız eden şeyler vardı ya neyse. Kitap kaldığı yataktan devam ediyor olaylarına. Kitap Elli Ton`la karşılaştırılıyor ama ben bu mantıksızlığı nasıl yapıyorlar anlamıyorum. Hayır benim Grey`imle Gabriel`in uzaktan yakından alakası yok ki. Belki ilk kitabın ilk 250 sayfasında varsa da yazar onu öldürdü. Adam tam bi aşk çocuğu. Lan bi insan bu kadar sevebilir mi? Kıskandım mı nefret mi ettim onu bile anlayamadım. 

      Erkek dediğin öküz olur. Bu bi gerçek. Öküz değilse zaten kadın ırkının dikkatini çekme olasılığı yok. Ama gel gör ki Gabriel aşık olunca öküzlüğe dair tek bi şey kalmıyor. Sürekli şefkat sevgi. Sevgide boğuldum be. Bu ne Allah aşkına. Seksen yıllık evliler gibilerdi. Nerdeyse hiç kavga etmiyorlar. Kavga yoksa o ilişkide problem vardır mantığı nereye gitti. Her neyse bizimkiler İtalya`da sonunda o işi yapıyorlar ve mutlu mesutlar. Yazar atlaya zıplaya olayları parça parça anlatmış. Bu ara çok sık okuduğum uzun uzun günleri anlatan, üç gün için koca kitap yazan tiplerden değil. Bu yüzden olsa gerek bi garipsedim.  

     İtalya güzel, gez dolaş, aşk yap(!)… bunlar iyi olmasına iyide okula dönünce o romantik ilişkileri okul tarafından sorgulanmaya başlıyor. Kariyerler güme gidebilir çünkü sert bi yakınlaşmama politikaları var. Bizimkilerde bunu hayli ihlal ediyorlar. İşler bu noktadan sonra kürek kürek acı dolu. Yazar içi sızlamadan başlarına sarmadık bela bırakmadı. Açıkçası kitapta dikkatimi ve merakımı çeken “ah okumaya devam edeyim” dediğim tek yer okulun bunları köşeye sıkıştırdığı yerlerdi.  Nasıl sıyıracaklar paçayı diye çok merak ettiğimden olabilir. 

     Başlarını beladan öyle ya da böyle kurtarıyorlar. Ancak Julia`nın açık olmayan algıları her şeyi berbat ediyor. Adam kız zarar görmesin diye yırtınıyor, yapmadığını bırakmıyor. Julia ise kör sağır. Adam açık adreste veriyorsa kızın kafaya dank etmiyor. Zavallı Gabriel köpek gibi acı çekiyorken kız onun hakkında boyna kötü düşünüyor. Tamam o da acı çekiyor ama o salaklığından çekiyor. Bide adamı affetmesem mi havaları yok mu? 

       Bu kitapta Julia gereksiz tüm tanrılarından da kurtulmuş neyse ki. İlk kitapta neydi öyle otun bokun tanrısı vardı. Ama tanrılarla birlikte özgüvenini de kaybetmiş. İlk kitapta aha bi dişli olan hatun u kitapta tam bir sümsük. Sürekli acabaları, soru işaretleri, kaçmaları var. Gabriel gerçekten romantik herifin teki. Bu adamın günahla falan ne işi var anlamadım. Yazar altın kozada falan mı yaşadı da adamı günahkar ilan etti. Tamam kokain falan kötüde Amerika`da okuyan öğrencilerin yüzde yetmişi bulaşıyor. Adamın düzenli seks hayatı var diye de yapmadığını bırakmadı. Fazlamı abarttı ne bu günahkar olayını. Gabriel karakterini Dante okuya okuya delirtmiş bence. 

     Bi erkek nasıl bu kadar romantik olur zaten benim mantığım almıyor.  Şiirler okumalar, yere kalem düşse bişey olur ben yaparım şefkati. Biraz fazla değil mi insan ilgiden bi sıkılır. Tamam çok güzel Dante oku Shakespeare serp araya ama bu ne. Derstemisin her dakika şiir. Bu ne romantiklik. Her şeyi geçtim bu “aşk yapmak” deyimi de nerden çıktı. 18. yy`da bile seks kelimesi rahatça kullanılıyordu. Hayır sekste deme ama aşk yapmak da deme. Nasıl bi çeviri mantığı anlamadım gitti. Çizgi film mi ki bu üç yaşındaki çocuğa leylek hikayesini anlatacaksın.

        Kitaba bi çok kişinin bakış açısıyla anlatıldığı için azıcık zor alıştım. Alışmışım tek bakışla tek ağızdan okumaya dedim ama yok. Bence yazar bu işi kıvıramamış. Judith Mcnaught`ta bakış açısı değiştiriyor ama daha ustaca yapıyor sankim.  Kitabı okumasına okuyun da ilk kitabı okuduysanız işin fazla esprisi kalmıyor haberiniz olsun. Üçü çıkacakmış ben okuyacağım o da sırf seri yarım kalmasın diye. Ama yazar para diye çıldırır dördü beşi yaparım derse avucunu yalamak zorunda kalır. Çünkü para verip almaya ve zamanımı harcamaya niyetim yok. 

   Şarkıysa....