Sınavlardan nefret ettiğimi söylemiş miydim? Ya da hasta olmaktan. Ya da kıştan.. Hepsi tek başına aylarca sürebilecek depresyon sebebi. Üzerine bide laptopumu kız kardeşime kaptırınca masa üstüyle başbaşa kaldım. İki koca hafta tablet elime japonla yapıştırılmış gibi gezdim. Masaya otur pozisyon al ve bilgisayarı kullan. Bilgisayara aldım o da bildiğiniz bozuk çıktı. Dünyanın parasını ver o da bozuk çıksın iyi mi? Değiştirme telaşı yaşa. Üzerine bide aldıktan üç gün sonra sınavlarının olması. Tek satır bilmeden php sınavına girmem. Ve hazin sonum bildiğiniz koca bi sıfır.

        Tabi bide vize öncesi bir hafta okula gidemedim. Hastalıktan gebermek ne demek işte o z aman öğrendim. Dört gün boyu bilinçsizce uyudum. Kendime geldiğimde de boğazlarıma birisi işkence yapıyordu resmen. Hastalığın güzel kısmıysa iyileşme döneminde film ve kitabın dibine vurmam. Tabi üşengeç ben tek satır yazmadım.

      Aşk hayatımın kurak geçtiği dönemde filizlenen canlı parçasına işkence yapılmasına ne demeli peki. Koca şehir yaa. Koskoca şehir. Birini aklımdan geçiriyorum ve iki yıldır narkoz yemiş kalbim insani duygulardan hoşlanma belirtisiyle kendine geliyor ve bam. Olmadık yerde olmadık bi zamanda karşına geçmişten öküz çıkıyor. Adam resmen platonik kaderim ya. Evren benle dalga geçiyor. Can sıkıntısını benimle gideriyor. Beynimde başkasını geçirmem bile adamı bana çekiyor. Gerçi onun umurunda bile değilim ama karşıma çıkıp aklımı bulandırmak zorunda mı? Fazla sadistçe değil mi?

       E bide tüyap geldi geçti. Ayağa kalkar kalkmaz soluğu orada aldım. Fiyatlar bazı yayın evlerinde iyi bazıları her zamanki gibiydi işte. Fuardır ucuz kitabın dibidir diyemicem. Çünkü alırken ucuza aldım hehehe diyordum ama eve gelip netten hesaplayınca hemen hemen aynı para. Bi kargo bekleme sıkıntım olmadı. Onun yerine tıkış tıkış metrobüs ve ağır yüküm oldu. 

       Tüyap`ın en iyi yanıysa hastayken Asude  ve Fatih Murat Arsal kitaplarına rastlamamdı. Netten hikaye yazarken koca koca kitaplar yazıp sonunda yayınlatmayı başarmışlar. İşte Tüyap`a gittiğim günde imza günleri olunca kitabı alıp imzalatabildim. Asude cidden çok harikanımsı bi insandı. Sınavlarım yüzünden hızlıca alıp çıkmam gerekiyordu. Ama sağ olsun kendisi geldikten sonra beni kırmayıp hemen kitabımı imzaladı. Ve o gelene kadarda çok şeker insanlarla tanıştım sırada. Dip not vermem gerekirse bu benim imzalattığım ilk kitap. Hiç böyle şeylerle uğraşmayan ben nette yayınlanan hikayelerine ve Facebook`daki sıcak tavırlarına bildiğiniz tav oldum.

        Artık kime ne yaptım bilmiyorum ama fena halde beddua etmiş bana. Tüm yıl hasta gezdim. Neye elime atsam sonu boka sardı. Yaa bankada iki saat beklenir mi ben bekledim. Bu da yetmedi şanssızlığım bulaşıcı oldu. 

      Evet fark ettiyseniz mevsimsel depresyondayım ama sağlam sebeplerim var. E bide kız kardeşim yok. Benim güzel öküz başlı antilobum. Koca odada tek başıma kaldım. Yalnızlıktan ölmek üzereyim. Erkek kardeşim kendini odaya kapatıyor. Ders çalışıyor diye ona da dokunamıyorum. Kardeşimi özledim diye salya sümük ağlayacağım. 

     Bildiğim bi tek şey varsa o da beynimin içini ve bazen olduğundan şüphe duyduğum kalbimin için mikserle çırpılmış gibi…