İnsanlar izlemek için onar yıl bekledi ama ben bir günde 20 yılı tükettim. Before Sunrise, Before Sunset ve Before Midnight uzun süredir izlemek için direndiğim filmlerden biriydi. Kız kardeşimin uzatmalı bayram tatilinde oturduk ve üçünü ardı ardına izledik. 

       Before Sunrise Amerikalı Jesse ve Fransız Celine`nin trende tanışmalarıyla alıp götürüyor kendini. Trende tartışan bir çiftten rahatsız olmaları üzerine tanışıp, sohbet etmeye başlıyorlar. Sohbet devam ettikçe ilerleyen tren Viyana`da durunca bu Jesse için ayrılma anlamına geliyor. Çünkü Jesse`nin ertesi sabah Viyana`dan Amerikaya giden bir uçağı var. Sorunu ise Celine`den ayrılmak istememesi. Çözümü ise Celine`i onun la inmeye ikna ederek buluyor. Uçuş saatine kadar Viyana`da gezecekler. Jesse`nin çünkü cebinde bozukluk dışında parası da kalmış değil.

      İkisi birlikte şehri dolaşıyorlar ve bu sırada bolca sohbet ediyorlar. Filmin sonunda da tren garında tarih ve saat belirleyip oraya tekrar gelmek için sözleşiyorlar. Şimdi bunu diğer filmlerden ayıran n derseniz pek çok şey. Çok doğal ve tüm klişelerden sıyrılmış olması ilk farklılığı. Gereksiz üçüncü şahıslardan kurtulmuş olması bir diğeri. Şehri onu da gösterelim bunu da gösterelim tarzında bir film olmaması. Neden bilmem ben hep ara plandaki şehre, mekana dikkat edenlerdenim. En can alıcı noktası ise diyaloglar, ettikleri uzun sohbetler.

       Hayata dair pek çok şeyi sorguluyorlar. Aşktan, hayallerden, şanstan bahsediyorlar. İki farklı karakteri, iki farklı bakış açısıyla değerlendiriyorlar. Onlar sorguluyor sizde düşünüp duruyorsunuz. Karakterlerinin farklılıkları her hallerine yansıyor. Onların düşünce dünyasına giriyorsunuz. Jesse`nin bir falcı hakkında düşündükleri ile Celine`nin düşündükleri arasında gidip geliyorsunuz. Filmin sıradışı bir ruhu var. İnsan ona kapılıyor işte. 

      Filmleri çok sevdim o yüzden çok şey anlatıp, heves kaçırmak istemedim. Filmi bu kadar geç izlediğim için pişman değilim. Çünkü çekerler mi bilmem ama ben 2022 falan bekliyorum öyle.  Yirmileri otuzları ve kırkları gördükten sonra ellileri görmek hakkım. İzlerken zaten her filmi açtığımda ilk baktığım yer yüzlerindeki değişiklikler. Sonra karakterlerinde ki değişim. 

     İlk resim beyaz duvarıma –annem bilmem ne bilmem ne şeyi diyor renge- asmayı alışkanlık edindiğim postit sözlerden. Onu da Deep`in Aşk Miminden çaldım. Sözler ve mim cevabı fimi hatırlattı yazmadan duramadım. Aklıma gelmişken kaçınız filmdeki Celine gibi hiç tanımadığı bir adamla o trenden inmeyi kabul ederdi?