Kafka`nın ilk olarak Dönüşüm kitabını okudum. Ödev verilmişti zorunluluktan başladım. Genelde okumaz, özetine bakar arkadaşlardan dinlerdim. Ama bu kez okudum ve hayatım değişti. Ergenliğin zirvelerini yaşarken Kafka ile tanışmak beni sarsmıştı. Çünkü bi görev, sorumluluk duygusuyla başladığım bi kitap tamda yapmış olduğum şeyi  eleştiriyordu. Ergenlik dönemine girmiş ya da girmek üzere olan bi çocuğun hissetmeye başladığı toplumdan uzaklaşma, yabancılaşma, yalnızlaşma duygularını böceğe dönüşen George Samsa üzerinden anlatıyordu.

      Kafka görmeyi çok istediğim şehir Prag`da dünyaya gelir. Yahudi bi aileden geliyordu ve köken durumu da oldukça karışıktı. Avusturya Çek falan derken hiç bi zaman bi yere ait hissedemedi kendini. Tam olarak buraya aidim diyebileceği bi ortamı olmadı. Babası çok baskıcı bi adamdı ve hiçbir zaman iyi anlaşamadı. Babası başta olmak üzere tüm ailesini kendinden uzak ve yabancı hissediyordu.

      Edebiyat okumak için gittiği okulda babasının isteği üzerine hukuk fakültesine hapsoldu. Hiç istemediği halde hukuk eğitimi aldı, hiç istemediği halde sigortacı oldu, hiç istemediği ofis ortamına hapsoldu. Tüm bu kendi iradesi dışında olan şeylere rağmen yazmaya devam etti. İçindeki yazma arzusunu hiç bastıramadı. 

     Yıllarca kitap basmadığı dönemde insanlar onun yaratıcılığının bittiğini düşünürken o hiç yayınlamayı düşünmediği yazılarını yazmaya devam etti. Ancak babasının baskıcı tavrı ve tüm o eleştirileri yüzünden kendini hep yetersiz gördü ve öldükten sonra yazılarını bıraktığı yakın arkadaşı Max Brod`a tüm yazdıklarını yakmasını söylüyor. Allah`tan Max aklı başında bir adamışta, yakmayı bi kenara bırakıp hepsini yayınlıyor. 

      Franz hiç evlenmemiş. Ancak öyle aradığınız erkek tipide diyemem. Çünkü yaşadığı az sayıda ilişkiden birinin sonunda zavallı kızı aldatmış. Milena Pollak ile sadece mektuplaşarak iki yıl gibi uzun bi süre aşk yaşadı. İkisi arasındaki en büyük engel ise Milena`nın kocasıydı. Max Kafka`nın kemiklerini sızlatmak pahasına mektupları da yayınlayınca bizlerde Milena`ya Mektuplar kitabıyla bu aşka şahit oluyoruz. Mektupları acaba hatunun kocası okumuş mudur ben en çok onu merak ediyorum ya neyse.

     Dünyada olup biten herşey onun umurundaydı. Sistemin köleleştirdiği bizleri ve kendini anlatmak için eserlerinde bolca metaforlar kullandı. Yazdıklarını okumamızın gereksizliğini düşünürken, ölümünden sonra ünü gitgide parladı. Hala ben sen konuşuyoruz. İhtiyaç duyduğu özgürlük, sevgi ve insani şeylerdi. Yoksa kendini bi böcek yerine koyup başına gelenleri yazmazdı. Eserlerinde oluşturduğu karakterler onu ve hayatını, içsel dünyasını derinlemesine yansıtıyor.  İnsanların etrafı zorunluluklardan, mecburiyetlerden başka bişey derken bizleri kandırıp kurtulacaksınız demiyor. Hiç bi eserinde kandırma yoluna gitmeden bize bizi anlatıyor. Eğer sistemin bi parçası isen işe yarasın. Değilsen yerini dolduracak başka biri bulunur ve çark dönemeye devam eder.

      Eserlerinde bambaşka bi dünya anlatır. Depresiftir, sorgular, mutlu son veya sizlere çözüm üretmez. Yaşarken köşede bi gizli kamera varmışcasına yazılan kitaplardır. Arkadaşımın başına geldi durumu. Kitapları yarım kalmış, cümlenin ortasına üç nokta konmuş gibidir. Laf aramızda ben bu adamın fena halde hayranıyım….

      Kafka daha önce okumamış olabilirsiniz ama hiç bişey için geç değil. İnsan olduğu hali fark etmeyi sevmez. Gerçeklerin yüzüne yüzüne vurulmasını da sevmez. Kim sabah bi kova suyu başına boşaltılarak uyanmak ister ki? İşte bu Kafka`nın tam olarak yaptığı. Kafka okumak başka bişey. Edebi zevki doyasıya alırken, bi yandan da beyniniz harıl harıl çalışmaya sorgulamaya başlar. Arada soluk almak düşünmek iyidir. Kafka ise harikadır.